تأثیر عصاره هیدروالکلی برگ گردو بر تغییرات بافتی پانکراس در موش صحرایی دیابتی شده و نرمال

زمینه: مطالعات نشان داده که برگ گردو دارای ویژگی های کاهش دهنده قندخون، کاهش فشار خون و مدر می باشد. هدف از مطالعه کنونی بررسی اثرات هیستوپاتولوژیک عصاره هیدروالکلی برگ گردو روی دیابت نوع اول ایجاد شده در موش های صحرایی می باشد. مواد و روش ها: تعداد 48 سر موش صحرائی نر نژاد ویستار (وزن 200- 150 گرم و سن شش هفته) به شش گروه 8 تایی تقسیم گردیدند. گروه های سوم، چهارم، پنجم و ششم دیابتی شدند و پس از 72 ساعت به وسیله گلوکومتر میزان گلوکز خون مشخص گردید. پس از ده روز گروه های دوم، چهارم و پنجم به ترتیب 400، 200 و 400 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم در روز عصاره برگ گردو و گروه ششم گلی بن کلامید به میزان 4 میلی گرم بر کیلوگرم به مدت چهار هفته دریافت نمودند. در ابتدا و در طول دوره آزمایش (هر هفته) میزان قندخون اندازه گیری گردید، سپس با استفاده از هماتوکسیلین و فلوکسین (chp) اسلایدهای تهیه شده رنگ آمیزی و سپس تعداد سلول‎های β و قطر جزایر پانکراس بررسی گردید. یافته ها: قطر جزایر لانگرهانس و تعداد سلول های β در گروه کنترل دیابتی نسبت به گروه کنترل شاهد به طور معنی داری کاهش یافته بود. افزایش معنی داری در قطر جزایر لانگرهانس و تعداد سلول های β در گروه درمان شده با عصاره برگ گردو به میزان 400 میلی گرم نسبت به گروه کنترل دیابتی وجود داشت. نسبت وزن پانکراس به وزن بدن در گروه دیابتی به طور معنی داری نسبت به گروه های درمان شده افزایش نشان داد. نتیجه گیری: عصاره هیدروالکلی برگ گردو در برگشت عملکرد سلول های β و بهبود جزایر لانگرهانس مؤثر است.